De bierman van het biercafé
Een tijd geleden liep ik mijn favoriete werkplek in Utrecht binnen: Belgisch Biercafé Olivier. Ik had net een afspraak bij een potentiële klant gehad en wilde nog wat werken. De enorm zware deuren van het café zwaaien open en ik stap over de drempel. Eenmaal binnen vlei ik neer aan een rustig tafeltje. De barman, of in deze context beter gezegd: de bierman, loopt naar me toe en neemt mijn bestelling op.
Ik klap mijn laptop open. Nee toch! Batterij op. Snel zoek ik naar de oplader in mijn uitpuilende tas. Hebbes! Echter, het snoer is te kort om bij het stopcontact te komen. Wat nu? Daar komt de bierman aan, mijn reddende engel, met een enorme verlengkabel. Die heeft hij even van het plafond getrokken. ‘We merken snel genoeg of alles hier in de soep loopt’, zegt hij met een grijns.
Gelukkig gebeurt er geen nationale ramp in het Belgisch biercafé. Eindelijk, met een Spaatje rood in de aanslag ga ik aan het werk. Ik kan weer eindeloos mailen en voorstellen schrijven enzo. Joehoe!
Alleen, internet werkt niet. Het is toch van de zotte. Is het mij wel gegund om vandaag snoeihard te werken? Ik wenk hem: ‘Weet jij hoe het zit met de WiFi? Die doet het niet.’ De bierman zegt: ‘Er waren wat problemen met internet, maar dat is opgelost. Ik ren nú naar boven om het te checken.’ Twee minuten later staat ie weer voor mijn neus: ‘Internet zou het allang moeten doen. Gek dat het bij jou niet werkt. Weet je wat? Ik maak wel even een hotspot voor je aan.’ Zo gezegd, zo gedaan: hij tovert zijn eigen smartphone uit zijn broekzak en hoppa, binnen een paar tellen ben ik online.
De bierman legt zijn telefoon op mijn tafeltje en zegt met een big smile: ‘Je kunt hem zo lang gebruiken als je wilt, ik ben hier nog wel een tijdje!’ En vertrekt dan naar zijn andere gasten. Ik observeer hem een poos. Die e-mails en voorstellen kunnen best wel even wachten, vind ik plots. Het is veel interessanter om te zien hoe mijn bierman met zijn gasten omgaat. Ineens ben ik ontroerd: het plezier en de werklust stralen van hem af. Na een klein traantje te hebben gelaten om zoveel enthousiasme, ga ik toch maar aan de slag. Want na al die moeite van de bierman om een verlengkabel én WiFi te regelen, moet ik toch wat presteren, vind ik zelf.
Na twee uur is het welletjes. Ik klap mijn laptop dicht en ga naar huis. De bierman komt naar me toe. Ik zeg: ’Bedankt voor al jouw hulp. Echt enorm aardig van je!’ Hij zegt: ‘Joh, dat is toch normaal.’
That’s the spirit, bierman!
Noot: deze gastblog is geschreven door Judith Smits, netwerkspecialist.
